Zorgzaam wachtend
op niets wat komen gaat,
aanschouw ik de leegte
van mijn bestaan.
Geen welkomstlied,
slechts holle stilte,
hoorbaar in vervlogen leuzen
zonder inhoud.
Gisteren nog onschuldig,
sluimerend, vol verwachting,
bedekt door warme liefde,
geborgen in kleurrijke dromen.
Vandaag, starend,
zonder woorden,
waar stilheid slechts opschrikt
door het voorspelbare applaus
van mijn dichtslaande klapstoel
Marjo Rashid-Stals ©
Het is al weer voorbij. Maar de foto’s blijven. Voor ieder die het gemist heeft: ga naar mijn foto albums
